بیست و یک سال از پایان جنگ گذشته. فکر می کنید چند یاواره برای شهدای شهرستان ما و شما برگزار شده؟ جواب این است تنها چند یادواره!؟چند کتاب!؟ چند فیلم!؟ نپریسم بهتر است.
نمی دانم قضیه چیست!؟ این همه بی توجهی چیست؟
از طرفی رهبر فرزانه انقلاب تاکید دارند که راه را با این ستاره ها می شود پیدا کرد. تاکید دارند که شهدا را باید الگو کنید. باید تجلیل کنید. باید یاد آنها را زنده نگه دارید.
از طرفی می گوییم اهمیت کار زینبی کمتر از کار حسینی نیست. زنده نگهداشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست.
اما ما برای شهدای شهرستان خود چه کرده ایم؟ آری! من و تو چه کرده ایم؟ مسئولین اگر می خواستند، می کردند! آقا این همه جمله خوب دارند! مسئولین به کدام حرف رهبری عمل کرده اند که این دومین آن باشد.
اگر آن روز نبودیم و یا بودیم و شهید نشدیم، زنده نگهداشتن یاد شهدا که کار سختی نیست. ذکر خاطره ای، نقل قولی، یادی، ایجاد وبلاگی برای فلان فامیل یا آشنای شهیدی.
کار سختی نیست.
یه کاری برای شهدا بکنیم.
همین امروز شروع کنیم.
برای یک شهید یا شهدای محل خود، وبلاگ بزنید. تعدادی عکس، زندگینامه، وصیت نامه، خاطره و...
آنان که رفتند، کار حسینی کردند، آنان که ماندند، کار زینبی کنند والا یزیدی اند!
اکنون کار به فضل شما افتاد. والامر الیکم!
شروع کنید برادران و خواهران...همین امروز و همین الآن...